Door schorsingen, blessures en afwezigen was het maar de vraag of trainer Lucas van der Snel een elftal op de been kon brengen voor de wedstrijd tegen Wartburgia. Omdat de tegenstander de wedstrijd niet kon of wilde omzetten werd met drie speelsters uit MO17 en twee half-fitte middenvelders afgereisd naar Amsterdam.

Tot vlak voor de wedstrijd was er nog geen scheidsrechter bekend, dus promoveerde de grensrechter van de thuisclub tot scheidsrechter. En hij deed het niet eens zo slecht, zeker als je hem vergelijkt met sommige van bondswege aangewezen scheidsrechters. Hij had alleen moeite met het onderkennen van de zwaarte en impact van een aantal overtredingen. Dat ging met name ten koste van Sam Koelewijn, die na een half uur spelen en een aantal aanslagen geblesseerd vervangen moest worden. De stand was toen al 3-0.

In de 12e minuut kreeg doelvrouw Jonne Odding een schot niet voldoende onder controle, waardoor de linksbuiten van Wartburgia de bal voor haar voeten kreeg en van dichtbij kon scoren, 1-0. Halverwege de eerste helft counterde de thuisclub via dezelfde Tess Linnekamp over links. Haar voorzet op Aya Elkhallare was welbesteed en moest IJsselmeervogels een tweede doelpunt slikken.

Even later kreeg aanvoerder Tessa Koelewijn de bal via haar lichaam tegen een hand. Protesten bij de scheidsrechter dat zoiets tegenwoordig niet meer bestraft behoort te worden kregen geen gehoor. De vrije trap kon door Jonne gekeerd worden, ten koste van een hoekschop. De corner kon vervolgens vrij worden ingekopt door Aya Elkhallare en zo was het binnen een half uur 3-0.

Jarah Werrie was nog niet eens ingevallen voor Sam Koelewijn of de scheidsrechter floot van grote afstand voor een strafschop bij een scrimmage voor het doel van Jonne Odding toen er een aanvaller met veel gevoel voor theater naar de grond ging. De strafschop werd onhoudbaar ingeschoten, 4-0.

Na het vierde doelpunt liet Wartburgia de teugels vieren en kreeg IJsselmeervogels een paar mogelijkheden. Emma van Eeken speelde zich op rechts vrij en kwam goed naar binnen, maar schoot daarna diagonaal over terwijl afleggen misschien wel een betere optie was geweest. Even later kreeg Jarah Werrie een kopkansje na een corner, maar ook nu bereikte de bal het doel niet.

In de tweede helft kreeg IJsselmeervogels meer vat op het spel. Ondanks dat gebeurde er niet veel noemenswaardig tot Wartburgia een kwartier voor tijd een corner kreeg die door Wies Spijkerman ongehinderd ingekopt kon worden, 5-0.

Een snelle counter via Cherelle Blokhuis en een mogelijkheid voor Marit Koelewijn, na een voorzet van Jarah, waren de laatste wapenfeiten, maar beide onsuccesvol.

Inmiddels is Vrouwen 1 afgedaald naar de een-na-laatste plaats. Het wordt hoog tijd om de neergaande spiraal om te keren. Hopelijk gebeurt dat volgende week thuis tegen middenmoter Waterwijk als de ziekenboeg mogelijk weer leeg en het team weer compleet is. Toch moet er iets gebeuren, want men kan er niet vanuit gaan de meiden van MO17 wekelijks uitblinken en de kar moeten trekken.